عکس بسیار زیبا از بهار روستا

بهار 1394

گل های زیبای روستا

یکی از  بچه های روستای خورجهان این عکس ها را رو فرستاده تا در وبسایت  روستای ما نشان داده شود چون روستای خودشون وبسایت ندارد

باتشکر  

از بچه های روستامون به ویژه موسی محمدی که عکس از روستا برامون ارسال کرد

شروع بارندگی در روستا به صورت برف

درمنه یا آرتمیس، گیاهی است از خانواده کاسنی ها که به دلیل خواص چندجانبه اش، کاربرد زیادی در طب گیاهی دارد. این گیاه گل های ریز زردرنگی داشته و از آن برای تهیه اسانس نیز استفاده می شود.

چای گل درمنه که از مخلوط دو الی سه قاشق غذاخوری گل و برگ آن در یک فنجان آب جوش پس از ۱۰ دقیقه آماده می شود اثرات خارق العاده ای داشته و مصرف روزانه آن خطری ندارد. این گیاه که بیشتر در اروپا، آسیا و شمال آفریقا می روید اثرات ارزشمندی روی افراد بی خواب داشته و به دلیل آرام بخش بودن، سردرد را تسکین می دهد.

دم کرده درمنه گوش درد را کاهش داده و به دلیل خواص ضدمیکروبی اش به بهبود عفونت مثانه و انگل روده ای کمک زیادی می کند.این نوشیدنی میزان خونریزی و درد سیکل ماهیانه را کاهش داده و به عنوان نوشیدنی آرام بخش در این دوران کاربرد دارد. روغن های فرار، فلاونوئید، کومارین و تانین از ترکیبات مفید این گیاه بوده که بسیاری از نیازهای بدن را تأمین می کند.

چای گل درمنه، نوشیدنی مفیدی برای انواع بیماری های گوارشی بوده و التهاب روده، اسهال، یبوست، سندرم روده تحریک پذیر، دل پیچه و درد معده و التیام بخشیده و علاوه بر افزایش اشتها، به هضم و جذب موادغذایی کمک می کند.این دم کرده گیاهی ترشح صفرا را بهبود بخشیده و به درمان یرقان و هپاتیت کمک می کند.

حملات صرع و اضطراب از عوارضی است که افراد مبتلا به آن به واسطه اثرات مثبت دم کرده درمنه روی سیستم عصبی می توانند از آن بهره ببرند.

عکس گل ها طبیعی، از طبیعت روستای قره داش با افتخار تقدیم می شود .همین طور که میدونید ،همیشه طبیعت روستا یه سری زیبایی داره ، که با چشم باید دید ، و قابل وصف نیست ، اما با این حال امیدوارم از این عکس های که براتون تهیه کردم خوشتون بیاید .

بزرگترين نشانه بهار درروستای قره داش گل نوروز است . گلي كه در زبان فارسي با نام زنبق شناخته مي شود. زنبق وحشي كه يادآور آمدن فصل بارش باران هاي مدام و رعد وبرق و قوس وقزح است . هركسي كه اين گل را براي نخستين بار به ميان مردم مي آورد از آنان هديه دريافت مي كرد. او با اين عمل خود پيك بهار عنوان مي يافت .بنظر من این گل در باورهای دینی پیش از اسلام منطقه نیز جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است . شاید به همین دلیل نیزهرکسی که چشمش به این گل می افتاده است ،صلوات می فرستاد و جای نگهداری آن وسط اوراق قران کریم بود .

 فقط دوستان نظر یادتون نره !!

عکس های از طبیعت نو بهاری روستا

هرچقدر از طبیعیت زیبایی روستامون براتون بگم بازم کمه!!!

کاش بازدیدکنندگان عزیز تو روستا بودن ، و خودشان از نزدیک از طبیعیت بکر روستا نهایت لذت رو می بردن ، بنده حقیر هم شاید تنها بتوانم با این عکس ها ،گوشه ای کوچیک از زیبای روستای قره داش رو به نمایش بزارم .

اینم از طبیعیت لاله زار روستا

این آبشار در 5 کیلومتری جنوب غربی  روستای قره داش و  در مسیر یکی از شاخه های فرعی رودخانه قاضی کندی بنام آبشار حسن شر شر قرار دارد . این آبشار از ارتفاع 8متر به داخل محوطه حوضچه که در محل ریزش ایجاد شده می ریزد در کل محوطه آبشار زرات و پودر مانند آب در هوا معلق است و به دلیل بالا بودن رطوبت نسبی محیط روی تخته سنگ ها نیز پوشیده از خزه و گلسنگ است .

انگیزه های جذب گردشگر

محیط پیرامون آبشار به دلیل ریزش آب از ارتفاع زیاد در محل آبشار به صورت غباری از قطرات آب در فضا مشاهده می شود . وجود چنین فضایی اطراف آبشار و صخره های پوشیده شده از خزه می تواند فضای بسیار مناسبی برای گردشگران تفریحی وکوهنوردی فراهم آورد .

عکس مربوط است به سنگ معروف به "دول دول داشی"(واژه آذری) این سنگ که در اکثر مسیرهای مال رو قرار میگرفت که به آن نام های مختلفی میدادند که یکی از اسم های آن معروف به دول دول سنگ بود.ساختاراین سنگ به صورت برجی کوتاه بود که تا ارتفاع دو متر هم میرسید و رنگ این سنگ معمولا سفید بود و با دیگر سنگهای آن منطقه تفاوت داشت و بالای این سنگ آثار سم اسب یا خر را میگذاشتند .

این آثار در زمان ساسانیان زیاد رواج داشت و از آن هم به عنوان مسیر یاب هم استفاده میکردند تا در مسیر مالرو قدیم گم نشوند . که در ضلع شرقی روستا قرار دارد .که از زمان قدیم به این نام نامیده شده است.قدمت این سنگ به هزاران سال میرسد.این سنگ در روستای قره داش واقع در شهرستان ماهنشان از توابع زنجان واقع میباشد که در دور افتاده ترین نقطه استان زنجان واقع شده است واز دور نمای زیبایی را داراست.

 عکس نمونه پوشش های گیاهی روستای قره داش  با احترام تقدیم می شود .

عکس بادام کوهی که گونه های آن در روستا به انبوه یافت می شود .

عکس گونه ای از گون که در حال گل دادن می باشد .

  قارقالان منطقه ای است کوهستانی ییلاقی و زیبایی در شهرستان ماهنشان زنجان که در مرز استان زنجان و آذربایجان غربی قرار دارد.همانطور که از اسم این کوهستان پیداست(قارقالان در ترکی به معنای جایی است که در آن برف دائمی وجود دارد)بخاطر ارتفاع زیاد (تقریبا 30000 متری)بیش از نصف سال سرما در آن حکومت دارد و مملو از برف است. در اینجا بهار در خرداد ماه آغاز می شود و در اواخر بهار و در اوایل تابستان منطقه بسیار زیبایی را می سازد.برای رفتن به این منطقه ،ابتدا باید به آبادی به تازگی تبدیل به شهر شده ی"پری"(تقریبا در 150 کیلومتری غرب زنجان)برویم. بعد مسیرمان را به طرف روستای علم کندی ادامه دهیم 35 کیلومتر فاصله آنهم جاده خاکی داریم.بعد از رسیدن به روستای زیبای علم کندی،2 تا 3 ساعت باید پیاده روی کنیم تا پای کوههای قارقالان برسیم ولی اگر اتومبیل شاسی بلند داشته باشیم یا از اهالی علم کندی کرایه کنیم 40 دقیقه بیشتر راه نداریم.مسیر علم کندی تا پای کوه جزء زیباترین مناطقی است که در استان زنجان میتوان دید. جویبارها و چشمه های فراوان،مسیری مملو از گل وگیاه و انواع گیاهان دارویی مانند کاکوتی،چای کوهی(توکلیجه)گل پر،پونه و بیش از همه ریواسهای بزرگ و خوشمزه . اینجا سرزمین ریواسهاست.گیاهی به نام سوی شبیه شاخه درخت که پوستش را میکنند و میخورند و به همین خاطر نام سوی(پوستش را بکن)به آن داده اند هم برایمان تازگی دارد .کردها که از پشت قارقالان برای چیدن همین گل و گیاه آمده اند در این مسیر زیاد دیده میشوند.

پای کوه میرسیم . خرداد ماه است و هوا زیاد هم سرد نیست!بالا میرویم به طرف قله. تا به قله برسیم و برگردیم 3 ساعتی طول میکشد. در آن بالا هنوز توده های زیادی از برف باقی مانده. مقداری برف میخوریم. چقدر شیرین است صدای ذوب برفها از زیر توده های برف و جاری شدن جویبارها می آید اینجا را باید سرچشمه رودخانه علم کندی وقلعه چایی دانست که در نهایت به قزل اوزن میریزد.پایین که می آییم ناهار و چای آماده است .دانش آموزان مهمان نواز علم کندی که ما را به قارقالان آورده اند ترتیب همه چیز را داده اند. 

قارقالان،مرتع فوق العاده ای برای دامها در فصل تابستان است و بخاطر همین غنای مرتع،محصولات لبنی عالی دارد بخاطر همین مراتعش،هر ساله تابستانها چندین روستا از روستاهای شهرستانهای ماهنشان،هشترود و میانه(مانند روستاهای انجمن،رجعین،طوق و...)برای چرای دامهایشان به اینجا می آیند و تابستان را در اینجا می مانند در واقع این روستاها،زندگی نیمه کوچ نشینی دارند و برخی از آنها 20 روز در راهند تا به قارقالان برسند.هر یک از این روستاها سهمیه ای از نظر تعداد دامهایش دارد چند هزار دام در تابستان در این مناطق چرا میکنند و همین موجب دلخوری اهالی علم کندی شده است و گاه گاهی دعوایی با این عشایر(به قول خودشان اوباها)دارند آنها میگویند سرمای هشت ماهه منطقه مال ماست و نفعش برای دیگران.عشایر ظاهرا در زمان ارباب-رعیتی مجوز چرا گفته اند که تا کنون اعتبار دارد.طرفهای عصر بالاخره برمیگردیم و دوباره دیدار مناظر زیبا.با خودم فکر میکنم کرم خدا در این مناطق بسیار افزونتر از آن است که با استفاده چند روستای دیگر تمام شود.